معنی پیش افتادن در لغت نامه دهخدا

پیش اوفتادن. تقدم یافتن. مقدم شدن. جلو افتادن. تقدم پیدا کردن. پیشی جستن. سبقت گرفتن، تفوق یافتن. برتری یافتن، حادث شدن. روی نمودن. رخ دادن: که از آنچه نهاده باشد خبری ندهد که داند که چون ما بازگشتیم مهمات بسیار پیش افتد و تا روزگار دراز نپردازیم. (تاریخ بیهقی ص 15 چ فیاض) و بیرون این کارهای دیگر پیش افتد و همه فرایض است. (تاریخ بیهقی ص 285)

معنی پیش افتادن در فرهنگ لغت هوشیار

تقدم یافتن، جلو افتادن

معنی پیش افتادن در فرهنگ فارسی معین

جلو زدن، برتری یافتن

معنی پیش افتادن - جستجوی لغت در جدول جو

پیش افتادن

لغت نامه دهخدا

پیش افتادن

فرهنگ لغت هوشیار

پیش افتادن

فرهنگ فارسی معین

پیش افکندن

جلو انداختن و راندن، جلو بردن، تقدیم کردن، بستن در اتاق به حالتی که با اندکی فشار باز شود، پیش کردن

فرهنگ فارسی عمید

چین افتادن

به وجود آمدن تا و شکن در چیزی

فرهنگ فارسی عمید

پیش افکندن

(هََ رَ)

پیش انداختن، پایین افکندن. فرود آوردن سر و جز آن:
خجل گشتتان دل ز کردار خویش
فکندید یکسر سر از شرم پیش.
فردوسی.
رجوع به پیش (در معنی فرود و زیر) شود

لغت نامه دهخدا

چین افتادن

(پَ اِ دَ)

چین افتادن درپوست یا جامه و گاه ابرو، شکنج گرفتن. شکن و نورد پیدا آمدن. جمع شدن چنانکه پوست ترنجیده:
باد گلها را پریشان میکند هر صبحدم
زآن پریشانی نگردد روی دست افتاده چین.
سعدی.
روی دریا درهم آمد زین حدیث هولناک
میتوان دانست بر رویش ز موج افتاده چین.
سعدی

لغت نامه دهخدا

خوش افتادن

(بَ وِ کَ دَ)

نکو افتادن. موافق افتادن. مناسب قرار گرفتن. بموقع واقع شدن

لغت نامه دهخدا

خیز افتادن

(بیوْ خوَرْ / خُرْ دَ)

ورم کردن. آماس کردن. آماه کردن. متورم شدن. خیزآوردن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پیش ایستادن

(هََ نَ فَ)

برابر ایستادن. مقابل قرار گرفتن. در پیشگاه قرار گرفتن:
نه پیش جز خدای جهان ایستاده ام
زآن پس نه نیز هیچکسی را دوتا شدم.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

پیش فتادن

(هََ طْوْ)

پیش افتادن. رجوع به پیش افتادن شود

لغت نامه دهخدا

پیش افتاد

(اُ)

پیش افتاده، کنایه از قسمت و نصیب:
هر ساعت از مژگان خود، خون دلم پیش اوفتد
این راز مانده بخت بد، اینست پیش افتاد من.
امیرخسرو (از آنندراج).
تا پیش او افتد مگر اشکی ز چشم درفشان
درها ذخیره میکنم از بهر پیش افتاد را.
میر حسن (از آنندراج).
، پیشاهنگ، سرگذشت و اتفاق و حادثه وسانحه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سپید افتادن

(چَ / چِ نَ تَ)

سپید افتادن کوکب، مسعود شدن بخت. (آنندراج) :
کوکبم از قهر روزیها سفید افتاده است
میکند تسخیر دل اشکم رشید افتاده است.
میرزا رضی دانش (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

پیچ افتادن

(هََ دَ)

پیچ افتادن در کاری، مشکلاتی در راه برآمدن آن پیش آمدن، گره خوردن. جور نشدن، (... در رسنی، یا نخی) ، گره خوردن آن. درهم شدن آن، (... در امعاء) ، پیچیدن روده ها. حرکت کردن روده ها از جای اصلی، (... در معده) ، از حال طبیعی بگشتن آن:
گر افتد بیک لقمه در روده پیچ
برآید همه عمر نادان بهیچ.
سعدی

لغت نامه دهخدا

پیش افتاده

(اُ دَ / دِ)

سبقت گرفته. جلو افتاده. تقدم جسته، که مهم نباشد، پیش پا افتاده. مبتذل. که درخور اهمیت نبود. که آسان و سهل باشد، معلوم. روشن. که هر کس تواند دانستن

لغت نامه دهخدا

پیش اوفتادن

(هََ مَ لَ)

رجوع به پیش افتادن شود:
هر ساعت از مژگان خود خون دلم پیش اوفتد
این راز مانده بخت بد، اینست پیش افتاد من.
امیرخسرو

لغت نامه دهخدا

لیچ افتادن

(کَ دَ)

لچ افتادن. جراحت. و رجوع به لچ افتادن شود